Duymuyor Musun, Neden Konuşmuyorum?

     Hayallerimden uyansam gözlerinin ışıltısıyla doğan güne. Mekan kavramı olmasa. Yerimiz, birbirimizin yanı olsa. İçtenliğimizle ısınan, sohbetimizle demlenen çayları doldursak bardaklarımıza. Konuştukça konuşsak. Sustukça daha çok anlatsak birbirimize birbirimizi. Gözlerimiz kapanınca farketsek birbirimizi, susunca da hissetsek düşüncelerimizi. Çayımızı aynı anda yudumlasak. İkimizin yüzünde aynı titreme olsa hafif tebessümle, soğuk çayı ağzımızda farkettiğimizde. Zamanın nasıl geçtiğini anlamadığımız için dişlerimizi göstersek, tebessümümüz kahkahaya dönüşürken. Bu sırada bardaklara yeniden sıcak çayı doldursak.
...ve bir dahaki soğuk çayı yanlışlıkla yudumlayana kadar; konuşsak, sussak ve hissetsek.