Susuyorum

Bazen konuşacak birine ihtiyaç duyuyorum. Herhangi biriyle de konuşabilirim aslında; ama istemiyorum.
Bazen konuşacak birine ihtiyaç duyuyorum. Kendi kendime de konuşabilirim aslında; ama sürekli kendimle konuşmak istemiyorum.
Konuşacak birine ihtiyaç duyuyorum; ama sıradan birine değil. Asıl ihtiyaç duyduğum, bana duymak isteyeceğim cevapları verecek biri. Sadece bu kadar.
Bana katlanacak birine ihtiyaç duyuyorum aslında. Bu arada ben kimseye katlanamam. Kimse de bana katlanamıyor muhtemelen.
Nadiren birkaç kişiyle konuşuyorum. Sürekli aynı konudan yakındığımı söylüyorlar. Kabul ediyorum bunu. "Bazen konuşacak birine ihtiyaç duyuyorum," diyorum ya, işte o bazen hep aynı konu oluyor.
Bu konuda konuşmak istiyorum. Anlıyorlar mı acaba, benim için yakınılacak bir konu varsa o da bu.
Başka konularda kendi kendime de konuşuyorum, başkasına ihtiyaç duymuyorum.
Bu konu beni aşıyor. Bu konu benden büyük. Tek başıma bu konuda konuşurken içimde bir baskı hissediyorum. O baskıyı benimle beraber paylaşacak birine ihtiyaç duyuyorum.
Sadece duymak istediklerimi söyleyecek ve baskımı hafifletecek birine...
Bazen konuşacak birine ihtiyaç duyuyorum.
Genelde kendi kendime susuyorum.