Soğuk Yalnız

  Sırtını yasladığı duvarın soğukluğunu hissetmeye başlamıştı. Etrafa bakındı ve en yakındaki kazağına ulaşmak için esnedi. Parmaklarının ucuyla yakaladığı kazağı, üstündeki ince kazağın üstüne geçirdi. Kendini, yine soğuk duvara yaslanırken buldu. Duvarın soğukluğunu artık hissetmiyordu. Onu ısıtan şeyin ne olduğunu düşündü. Sobadaki odunların ateşi mi? Hayır. Hiçbir şeyin, onu ısıtmak için kendini tüketmeyeceğini, düşündü. Odunların bile. Odunlardan beklentisi bu seviyedeyken insanlar hakkında düşündü. "Beni hayatta tutan şey insanlar mı? Hayır. Selam vermekten, selam almaktan acizler; sen onları tanıdığını belli etmedikçe sadece sana bakarlar, yanından geçene kadar. Çok azı selam vermediğine pişman olur; aksine bir çoğu seni hayatından çıkartmak için bir fırsat elde ettiğini düşünür; kalan çoğunluk ise seni çoktan hayatından çıkartmıştır. Ben, son tarif ettiğim gruptayım. Herkesi hayatından çıkartan kişi mi, herkesin hayatından çıkarttığı kişi miyim? Bilmiyorum. Bu duruma gelmeme sebep olan olaylardan pişman mıyım? Bilmiyorum. Üzgün müyüm? Evet, bazen üzülüyorum. Genelde üşüyorum."
        Yakınlarda duran bir hırkaya uzandı.