Kalem, kağıt ve çekmece; belki rahatsız edici bir de düşünce.

        Birdenbire rahatsız edici bir düşünce belirdi aklında: "Katil olabilir miyim?" Hayır, katil olmak istemiyordu, hayır, bu soruyu olduğu kişiyi sorgulamak için sormuştu. "Ben, katil miyim?"

        Normal denilebilecek bir hayat yaşıyordu. Gerçekten sıradan hissediyordu, şu ana kadar. Aklında beliren bu düşüncenin rahatsız edici tarafı buydu, katil olmuş olabileceğini hissetmişti, kanının akış yönünü değiştirecek kadar derinden hissetmişti. Hayatı boyunca ciddi bir kavgaya bile karışmamıştı, birini yaralamamıştı, hayvanlara veya bitkilere bile isteyerek zarar vermemişti belki küçükken birkaç karınca ezmişti-belki biraz fazla ezmişti- Çevresince sevilirdi, sakin biriydi. Bu düşünceye kapılmasına neden olabilecek hiçbir neden yoktu, katil olmadığından emin olduğu-bu kararsız kalınacak veya hatırlanmayacak kadar basit bir durum değildi- halde bu düşünce onu çok rahatsız etmişti. Neden böyle bir düşünceye kapıldım, diye sordu kendine. Neden, neden, neden... neden? Hızlı hızlı söylüyordu, bu yüzden hiçbir şey düşünemiyordu. Düşünecek bir şey yoktu zaten; çünkü hissediyordu. 

        Durdu. "Katil olmuş olabileceğime dair bir düşünceye kapılıyorum. Cinayet işlemem gerektiğinde bu düşünceye kapılıyorum. Bu düşünce beni rahatsız ediyor. Bu düşünceyle boğuşuyorum bir süre; ancak bu cinayet işleme düşüncemi tetikliyor. Cinayet işliyorum. Cinayet işlerken kendime soruyorum: Neden cinayet işledikten sonra bunu unutuyorum günlük hayatımda, iyi hissettiriyor.  Kendime ait bir iz bırakmadığımdan emin olduktan sonra eve gidiyorum ve uyuyorum. Sabah kalktığımda cinayetler hakkında hiçbir şey hatırlamıyorum, normal hayatıma devam ediyorum," diye düşündü. İlk başta rahatsız olduğu bu düşünceden bir kurgu yapmıştı. Bunla ilgili bir hikaye yazmaya karar verdi. Kurgu hoşuna gitmişti. Odasına gidip kağıt, kalem aldı ve yazmaya başladı: "Birdenbire rahatsız edici bir düşünce belirdi aklında: "Katil olabilir miyim?" Hayır, katil olmak istemiyordu, hayır, bu soruyu olduğu kişiyi sorgulamak için sormuştu. "Ben, katil miyim?"

        Normal denilebilecek bir hayat yaşıyordu. Gerçekten...

...

...

...

" Hikayesini yazmayı bitirdiğinde ayağa kalktı ve kağıdı eline alarak şöyle bir süzdü gülümseyerek. Beğendiği yazıları koyduğu yere gitti. Uzun zamandır oraya bir yazı koymamıştı. Çekmeceyi açtığında yüzündeki gülümseme dudaklarına ağır geldi birden, gözyaşları çekildi ve donarak beynine saplandı. Çekmece ağzına kadar doluydu. Bütün kağıtlarda aynı hikaye vardı: "Birdenbire rahatsız edici bir düşünce belirdi aklında: "Katil olabilir miyim?" Hayır, katil olmak istemiyordu, hayır, bu soruyu olduğu kişiyi sorgulamak için sormuştu. "Ben, katil miyim?"

        Normal denilebilecek bir hayat yaşıyordu. Gerçekten...

...

...

...

" Bilinçsiz bir şekilde, son yazdığı kağıdı da sıkıştırdı oraya ve çekmeceyi kapattı...