Işık, Beraberinde Karanlığı Getirdi

        Gece vakti... Gecenin karanlığında yazıyorum yine. Bu gece, ışıkla tekrar buluşmayacak kadar karanlık. Her şey,  daha tek kelime edemeden o kadar uzaklaşıyor ki; "acaba her şeyi kendimden uzaklaştıran ben miyim?" diye düşünmeden edemiyorum. Ya şu an güzel ve kısa bir rüyadan uyandım; ya da farkında olmadan uyudum ve kabustayım. Her türlü uzaktayım ve gerçek şu ki, hiç yakın olamadım.
        Seni görmeden önce de bir ışıktın. Işığı gördüğümde, gözlerimi kapattım ve içimi ısıttın. Bu hayatta, hayattan önemli şeyler vardı ve sen gölgelerle iz bıraktın.
...karanlık
...karanlık
Gözlerimi açtım; ama karanlık. Biraz önceki ışık gitmiş ve sıcaklık yerini ürpertiye bırakmış. Ben mi geriliyorum yoksa sen mi uzaklaştın?
        Sen gittin ve karanlığa büründü her yer. Sanki birer hayaldi, unutuldu gölgeler.